Een snikhete Beach Run

Afgelopen weekend liep ik weer eens een wedstrijd. Een thuiswedstrijd dit keer. In Kijkduin stond de Beach Run op het programma. Met voor mij twee ronden door de duinen en over het strand. De afstand was slechts 8km, toch was het één van de zwaarste wedstrijden die ik heb gelopen.

De Beach Run is onderdeel van een volledig sportweekend op en rondom het strand (met ook een zeewemtocht en verschillende afstanden op, het hoofdonderdeel, de triathlon). Was het vroeger vooral een bijonderdeel met een handjevol deelnemers, deze vrijdagavond stonden er op de korte (5km) en lange afstand (10km) gezamenlijk ruim 600 deelnemers aan de start. En wat hebben die allemaal afgezien! De eerste tropische dag van de zomer en rond de start nog een temperatuur van minstens 30 graden. Het strand lag helemaal vol genietende badgasten, en wij gingen hardlopen. We werden toch een beetje aangekeken van: ‘zijn die lui helemaal gek geworden?’. Misschien waren we dat ook wel 🙂 Bij de de korte afstand stapten meerdere lopers vroegtijdig uit en hadden een aantal verzorging nodig. Hierdoor besloot de organisatie de start van de dubbele ronde uit te stellen en het parcours in te korten.

Als zesde uit de eerste bocht (36 seconden)

Een goede zet van de organisatie, want uiteindelijk was het nog steeds erg taai. Hitte is best goed te doen, heuvels zijn ook prima te verteren. De combinatie is minder. Iedere stap heuvel op doet pijn, terwijl je van binnen langzaam kookt. Een heel goede mentale training en ach, tot het uiterste gaan is (achteraf) natuurlijk wel weer lekker! Helaas kon ik niet verrassen. Werd ik vorig jaar nog derde, dit jaar zat er niet meer in dan een zevende plek. Geen probleem. Ik heb heerlijk afgezien, en dat is ook wat waard! En wat doe jij bij warmte, gewoon lopen of toch maar even niet?