Het bos in bij de Devil’s Trail

De titel van deze post kun je letterlijk en figuurlijk nemen. Deze trailrun was namelijk een kleine drie uur ploeteren door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Maar ik ging ook figuurlijk het bos is in. Want door aan het begin fout te lopen verliep de wedstrijd niet helemaal zoals gepland.

De Devil’s Trail is een reeks van trailwedstrijden in mooie natuurgebieden. Vorig jaar liep ik de lange trail in het Amsterdamse Bos en vandaag toog ik af naar Doorn voor de ‘Helse trail’. Deze trail is bijna 37km en is daarmee was het voor mij een mooie test op weg naar de Bear Trail van 56km over drie weken.

Als eerste de heuvel op bij de start van de 37km

The devil is in the details

Ik had er zin in! Het was prachtig loopweer en er lag een geweldig heuvelig natuurgebied op me te wachten. Rugzakje mee met water en wat gelletjes erin en gaan! De eerste kilometers gingen lekker. Gelijk goed in m’n ritme en mooi lopend op een derde plek. Bij drie kilometer was er wat twijfel bij een mede-loper of we wel goed waren gegaan. Teruggaan? Nee, want al snel zagen we de routelinten weer en gingen dus door. Af en toe een klimmetje op, lekker kronkelen over het onverharde en toen… ‘huh?’. ‘Is dit nou… ja… dit is de start weer.’ Even stonden we verslagen te kijken, we hadden dus toch terug moeten gaan toen we twijfelden. Nu stonden we na 8km weer bij het begin en was de lange afstand lopen geen optie meer.

Zie je die doorsteek links? Daar had ik dus NIET heen moeten gaan…

Opstaan en weer doorgaan 

Dat was even een tegenvaller. Maar zo iets kan natuurlijk gebeuren bij een trail, opstaan en weer doorgaan. Toch was er een geluk bij een ongeluk. Want 15 minuten later startte de ‘Moenen Trail’, de 27km variant. Snel m’n startnummer omgezet en even later hoorde ik opnieuw het startschot klinken. Omdat ik er al een stukkie op had zitten lukte het me niet om voor de eerste plaatsen te strijden. Jammer, maar het ging natuurlijk om het lekker lopen. En het ging zeker lekker! Kilometer na kilometer ging makkelijk voorbij. Af en toe weer bijna verkeerd en rond de 25km wat zware kilometers. Daar kwam ik goed doorheen en ja hoor, na ruim 35km kwam ik deze middag voor de tweede keer over de finish (zesde plaats). Dit keer voldaan en met een mooie afstand op de teller (Strava link).

Te gekke ‘trailsfeer’ rondom start/finish

Vertrouwen voor het echte werk

Deze 35km was een pittige afstand. Toch is het niks vergeleken met de Bear Trail over drie weken. Dan moet ik nog een halve marathon verder… Ben er best wel een beetje bang voor, maar toch krijg ik er steeds meer fiducie in. De lange afstanden van de afgelopen weken gaan me redelijk makkelijk af. Straks gewoon het tempo wat lager en dan heb ik er alle vertrouwen in dat het gaat lukken! De Devil’s Trail was in in ieder geval wederom een trailhoogtepunt. Ondanks dat het voor mij een beetje verkeerd liep (:)) maakte de relaxte sfeer en het geweldige parcours het helemaal goed. Volgend jaar ben ik er weer bij!