Review: Eten om te winnen
Vorige week las ik het boek ‘Eten om te winnen’ uit. In dit boek vertelt tennisser Novak Djokovic hoe belangrijk goed eten voor hem is. Door iedere dag bewust te eten en altijd te luisteren naar z’n lichaam heeft hij
de top kunnen halen. In een persoonlijke review vertel ik waarom het zo’n inspirerend boek en wat ik eruit haal in de #theroad naar m’n eerste marathon.
Van net niet naar zeker wel
Of je nou van tennis houdt of niet iedereen kan zich voorstellen hoe belangrijk eten voor een topsporter moet zijn. Het is de brandstof die dag in dag uit moet zorgen dat er optimaal gepresteerd kan worden. Djokovic was hier in z’n jeugd nooit zo mee bezig. Hij tenniste veel en was een groot talent, maar hij at vooral pizza bij de pizzeria van z’n ouders. Ondanks dat wist hij de subtop van de wereld te halen. Toch was het net niet de echte top. Als het erop aan kwam was er altijd wel weer één of andere lichamelijke kwaal die hem ervan weer hield de grote toernooien te winnen. Totdat een dokter hem vertelde dat een voedingsintolerantie wel eens de reden kon zijn van z’n lichamelijke falen.
Achttien maanden daarvoor was ik ingestort in Australië en dokter Cetojevic had pas een jaar geleden het idee geopperd dat voedingsintolerantie misschien de oorzaak was. En het was iedereen in de tenniswereld inmiddels duidelijke geworden dat ik plotseling, ogenschijnlijk onverklaarbaar, een andere speler was geworden.
Hij veranderde zijn eetpatroon drastisch en voelde zich na een tijdje fitter, sterker en meer in balans. Door bewust te eten en het lichaam te voeden met dingen die het accepteerde wist hij wel de echt top te halen. Sinds 2011 heeft hij 6 grand-slams gewonnen en stond hij langer op de nummer 1 positie dan Rafael Nadal en Roger Federer samen.
Hoe eet je om te winnen?
Volgens Djokovic moet je eten wat goed bij je past en niet te veel luisteren naar de verschillende hypes die voorbij vliegen. Dat ik vind ik een mooie instelling. Zo eet hij volledig glutenvrij omdat z’n lichaam hier niet goed op reageert. Maar het wil niet zeggen dat zijn dieet ook voor anderen werkt. Door bewust bezig te zijn met wat je eet en te ontdekken waar je goed op reageert en waar minder kun je zelf je ideale voedingsschema samenstellen.
‘Als je wilt dat je lichaam reageert zoals je graag zou willen, dan moet je geen brood meer eten,’ zei Cetojevic. ‘Stop met het eten van kaas. Eet minder tomaten.’ ‘Maar dokter,’ antwoorde ik, ‘mijn ouders hebben een pizzeria!’
Hij gaat hier erg ver in (het motiveert natuurlijk ook wel als je nummer 1 van de wereld bent). Hij doet regelmatig een bloedtest om overgevoeligheid voor voedingsmiddelen te testen, zorgt dat hij overal ter wereld verse ingrediënten ter beschikking heeft en kijkt nooit televisie als hij eet.
Als je mijn echte dieetgeheim wilt weten, vraag me dan niet wat ik eet. Vraag me hoe ik eet. Want ik geloof dat wat ik in mijn mond stop maar de helft van het verhaal is. De andere helft is hoe het voedsel met mijn lichaam communiceert…
Bijzonder dieet Djoko…
Aanbevelingen die ik uit het boek haal
In het boek staat (een deel) van het persoonlijke voedingsschema van Djokovic. Leuk ter inspiratie, maar zelf haal ik er vooral een paar andere dingen uit. Deze wil ik zoveel mogelijk verwerken in mijn voedingspatroon.
- Creëer een persoonlijke voedingspatroon dat past bij jouw lichaam en jouw behoefte.
- Houdt je bloedsuikerspiegel altijd constant, hierdoor heb je een constante energiestroom en wordt je lichaam ontmoedigd vet op te slaan.
- Eet met mate en eet langzaam, hierdoor wordt je spijsvertering efficiënter en bespaar je energie tijdens een wedstrijd.
- Geef je lichaam een prioriteitenlijst door het te voeden met wat je op dat moment nodig hebt. Door op de juiste momenten koolydraten, eiwitten en (goede) vetten te eten heb je op de juiste momenten energie en bv. niet wanneer je net naar bed gaat.
Ten slotte draait het volgens Djokovic allemaal om discipline. Daar geloof ik ook heel erg in. Je kunt mooie schema’s opstellen en voor jezelf een dieet bedenken. Maar als je je er vervolgens maar half aan houdt dan is het zinloos. Je lichaam krijgt dan nog steeds alle troep en op het moment suprême is het dan niet in een staat waarmee het optimaal kan presteren.
Nadat ik [Wimbledon 2012] had gewonnen, zat ik in de kleedkamer in Melbourne. Ik wilde maar een ding: chocolade eten. Ik had sinds de zomer van 2010 niet meer gegeten. Miljan bracht me een reep. Ik brak er een blokje af – één klein blokje maar – stopte het in mijn mond en liet het smelten op mijn tong. Dat was het enige wat ik mezelf toestond.
Ik ga me de komende tijd verder verdiepen in voeding en hoop (eventueel met hulp van een expert) binnenkort een mooie voedingsschema op te stellen dat mij dichter bij mijn grote doel brengt. Eten om te winnen dus!
Geïnteresseerd in het boek? Je mag het van me lenen of je kunt het kopen bij bv. bol.com voor €16,99.
Of volg me via: Follow